هر شب موقع خواب دست به کار میشوم
بالش ها را کنار هم میگذارم
پتو را هم میکشم رویشان
بعد خیالم که از بودن تو راحت میشود
چشم هایم را میبندم
هر زمان میبینی باغ آفت زده ی شعر کسی بی برگ است
حمد و توحید بخوان
اتفاقی که قرار است بیفتد مرگ است
هـــر روز صبــحـــ کـ ه از خـوابــ بیـــدار میــ شومــ.
و جـایـــِ خـالـیــ اتــ را کـنـارم میـــ بینـمـــ
. قسـمــ میـ ـخـورم کـ ـه دیگـر بـ ه یـاد نیـاورمـتـــ!!
امـّــا همیــنـــ کهــ برای خـودمــ .
روی کاناپه لم میدهم ثانیه ای نمیکشد انگار
که فنجان چایم را یخ زده میبینم
و تلوزیون را که به ان خیره شده بودم ، خاموش
واااااایی خدایا من باز هم به او فکر کرده ام
شاید خنده دار بیاید اما
بعد از تو حتی یک لیوان چای گرم هم نخورده ام
نه امشب که هرشب که حالم خرابه
یه جزیرم که دورم یه دریا سرابه
من عادت نکردم به شبهای سردم
به اینکه نباشی نه عادت نکردم
قسم خورده بودم اگه از تو جداشم
دیگه حتی یه لحظه تو فکرت نباشم
ولی دیدم نمیشه نمیشه نمیشه
که فکرت نباشم نه دیروز و نه فردا همیشه
چقدر قصه گفتم که دریا بخوابه
چقدر گریه کردم نفهمم سرابه
نفهمم کجامو نفهمم کجایی
چقدر با تو بودم تو عین جدایی
قسم خورده بودم اگه از تو جداشم
دیگه حتی یه لحظه تو فکرت نباشم
ولی دیدم نمیشه نمیشه نمیشه
از کدوم خاطره برگشتی به من
که دوباره از تو رویایی شدم
همه ی دنیا نمیدیدن منو من کناره تو تماشایی شدم
از کدوم پنجره میتابی به شب که شبونه با تو خلوت میکنم
من خدارو هر شب این ثانیه ها به تماشای تو دعوت میکنم
تو هوایی که برای یک نفس, خودمو از تو جدا نمیکنم
تو برای من خود غرورمی من غرورمو رها نمیکنم
تا به اعجاز تو تکیه میکنم شکل اغوش تو میگیره تنم
اون کسی که پیش چشم یک جهان به رسالت تو تن میده منم
تو هوایی که برای یک نفس,خودمو از تو جدا نمیکنم
تو برای من خود غرورمی من غرورمو رها نمیکنم
